“ชีวิตก็เหมือนกับการขี่จักรยาน
จะรักษาสมดุลไว้ได้ ก็ต้องขี่ไปข้างหน้าเรื่อยๆ”
ไอน์สไตน์ว่าไว้อย่างนี้ เราจะเถียงก็ไม่ได้ เพราะมันจริงที่สุด และที่จริงกว่านั้นคือเวลาที่ต้องขี่จักรยานจริงๆ ก็ต้องโฟกัสเต็มที่ สติหลุดเมื่อไร อุบัติเหตุถามหาเมื่อนั้น
การปั่นจักรยานก็เลยเป็นการออกกำลังกาย ที่ได้ออกกำลังใจไปด้วยแบบเข้มข้น ก้นอยู่ที่เบาะ เท้าวางตรงที่เหยียบ มืออยู่ที่แฮนด์ สายตาจับอยู่ข้างหน้า หูคอยฟังเสียงรอบข้าง โฟกัสกับปัจจุบันเต็มๆ ขนาดนี้ การปั่นจักรยานจึงได้ทั้งร่างที่อึด และใจที่สงบ